Przypuszczalnym założycielem kompleksu na wyspie Portz Insel był książę i kardynał Franz von Dietrichstein (1570-1636). Rozpoczął on szeroko zakrojoną rekonstrukcję średniowiecznego Mikulova i jednocześnie zlecił wprowadzenie gruntownych zmian kompozycyjnych w podmiejskim krajobrazie Mikulova, który obejmował także areał wyspy na Stawie Portz. Zgodnie z rejestrem dóbr mikulowskich z 1629 r., na tym terenie znajdował się pałac letni z ogrodem ozdobnym, a także budynki gospodarcze i i rozległy system podziemnych korytarzy. Chociaż w dokumentach miejskich nie ma wzmianki o samym moście, można przypuszczać, że dostęp do wyspy musiał być zapewniony, aby zapewnić dostawę potrzebnych materiałów na budowę pałacu. Dwupiętrowy, prostokątny pałac letni został zbudowany jako tzw. willa podmiejska. Na piętrze znajdowała się większa sala i mniejsze pomieszczenie zaplecza (gabinet), które otwierały się na tarasy od strony obu szczytów.Na piętro wchodziło się po zewnętrznych kamiennych podwójnych schodach z balustradą. Na parterze znajdowała się kuchnia i inne pomieszczenia pomocnicze. Parter ten był bezpośrednio połączony z podziemnymi korytarzami, których labirynt prowadził aż do pobliskiego budynku gospodarczego, w którym znajdowało się mieszkanie administratora nieruchomości.Budynek pałacu letniego jest usytuowany na podwyższonym, murowanym tarasie o wymiarach ok. 80 m x 70 m, z bastionami w narożach. Projekt ten miał prawdopodobnie przywodzić na myśl ufortyfikowany pałac letni, typologicznie wzorowany na włoskich modelach architektury fortyfikacyjnej, tzw. palazzo in fortezza. Nie jest wykluczone, że w jego projektowaniu brał udział jeden z projektantów, na których architektura włoska wywarła ogromny wpływ.
Duży wpływ na wykorzystanie pałacu letniego i przyległego rezerwatu miało osuszenie pierwotnego stawu Portz w połowie XIX wieku, a następnie rozdzielenie wyspy na dwie połowy przez nowo wybudowaną linię kolejową w 1872 roku. Park na wyspie był jednak utrzymywany aż do wybuchu II wojny światowej, co potwierdza relacja z 1937 r. z wizyty księcia i księżnej Windsoru w domku letniskowym. Po II wojnie światowej odrestaurowano tylko północną część pierwotnego stawu, który od tego czasu nazywany jest Nowym Stawem. Niestety fakt, że pałac letni i otaczające go tereny znajdowały się w bezpośrednim sąsiedztwie granicy państwowej z Austrią, a więc w ściśle strzeżonej strefie granicznej, miał całkowicie negatywny wpływ na pozostałą część kompleksu wyspowego. W drugiej połowie XX wieku, z powodu niedostępności, wszystkie budynki, w tym park, popadły w ruinę i zostały zarośnięte przez roślinność samosiewną.
Nowy rozdział w historii kompleksu zaczyna się pisać dopiero po 1989 roku. 3 sierpnia 1995 roku decyzją Ministerstwa Kultury kompleks został uznany za nieruchomy zabytek kultury.Miasto Mikulov nabyło właściwy pałac letni, który w 2002 roku sprzedało prywatnemu właścicielowi. Właściciel prywatny w 2003 roku rozpoczął gruntowną przebudowę kompleksu, polegającą w pierwszym etapie zwłaszcza na oczyszczeniu i usunięciu wszelkiej roślinności rosnącej w ruinach altany, w tym całego otaczającego terenu wzniesionego tarasu. Zabezpieczył także statycznie pałac letni, zbudował nowy dach, nową zewnętrzną dwuramienną klatkę schodową i rozpoczął remont elewacji pałacu letniego.
Od 2013 roku kolejny nowy właściciel kontynuuje sukcesywną generalną renowację kompleksu.Zakończył renowację zewnętrznej powłoki letniego pałacu, w tym montaż balustrady wejściowej klatki schodowej, ale przede wszystkim bardzo wymagający generalny remont jego wnętrz zarówno na parterze jak i piętrze, w tym wybudowanie nowego poddasza mieszkalnego. Dokonał również statycznego zabezpieczenia murów oporowych podwyższenia tarasu z trzech stron, w tym narożnych bastionów, oraz całkowitej renowacji rozległego pierwotnego labiryntu podziemnych korytarzy, w tym wykonania połączenia z pałacem letnim w jego zasypanej części.
Ponadto oczyszczono ruiny budynków gospodarczych, usuwając roślinność samosiewną, a na części wykarczowanych terenów pierwotnej libosady w bezpośrednim sąsiedztwie pałacu letniego zasadzono nowe winnice. Jest to związane z działalnością nowych właścicieli, którzy prowadzą winiarnię - w pałacu letnim istnieje możliwość degustacji produkowanych win, które częściowo przechowywane są w oryginalnych podziemiach, lub możliwość poczęstunku w kiosku bistro urządzonym na części terenu dawnego budynku gospodarczego.
W planach właścicieli jest jednak zakończenie w najbliższym czasie zabezpieczenia statycznego ostatniej strony bastionu, a następnie odtworzenie ogrodu ozdobnego na podwyższonym tarasie i wreszcie odrestaurowanie oficyny pałacu letniego.
Letohradek ( Letni pałac) przed rekonstrukcją
Letohradek (Letni pałac) w czasie rekonstrukcji
Letohradek (Letni pałac) po rekonstrukcji
